نقش هایم را بهم ریختی مادرم

دارم درس می خوانم!
نقش هایم را بهم ریختی دوباره مادرم...
یکی از موضوعاتِ مطرح در سطح ِتاریخ؟
خویشتن ِخویش...
نمی دانم... نمی خواهم بدانم!
لینه؟ با تواَم لینه!
اندیشه در انسان،
به مساهمه با حس ِبویایی در سگ است؟
کلیتش، به لحاظِ توانمندیش را گفتم...
سلسله مراتبت را به گند کشیدم؛
طبیعی دانِ سوئدی؟

دوبانتون؟ لامارک؟ داروین؟
چرا هیچ وقت، هیچ کس،
حرف هاتان را نفهمید؟!
می خواهد اصل ِانسان از میمون باشد
می خواهد؛ اصل ِانسان از نسل ِمیمون نباشد
ترجیع بندش که به دردِ من می خورد!
نقش هایم را بهم ریختی مادرم...
گور ِپدر ِهمه آنها که نمی فهمندت!
افسانه ی تو چیست آخر؟
نه عزیزم...نه!
نه ظلمی کرده ای بر کودکی،
که مرغ ِحقت بخوانم
نه به ناروا کشته شدی،
که بلبل ِسرگشته ات بدانم

بیا... بیا بنشین...
دیگر درس خواندنم نمی آید
هرودوت پدر ِتاریخ باشد که باشد...
انسانِ نئاندرتال وُ پیته ی کانتروب
گنجینه های خاک باشند که باشند...
برای دلِ تنگِ تو چه فرقی می کند مادرم
که انسانِ پکن آتش را اول بار شناخته؟
یا کودکی که به زعم ِخود اول بار آتش را فهمید؟!
قرنِ هفده و هجدهِ کتاب هایم را که پاک کنم
کتاب هایم کمی از هیاهو وُ قیل وُ قال آرام می گیرند
تو بگو کدامین سال های عمرت را پاک کنم
که آرامت را ببینم...