به دنیا که آمدم/ بکارت احساس یا لختی گوشت؟!

به دنیا که آمدم؛
یادم رفت نسبتم را با دنیا بپرسم!
باید می رفتم انار ِآب لمبوی مادرم را
که به هنگام ِدردِ زاییدنم از دستش افتاده بود
و دانه های رنگ باخته اش همه جا پر بود را جمع می کردم.
دنیا برایش چه فرقی می کند
خانه مان حوالی کدامین میدان بود و
بوی آش ِکدامین همسایه دلِ مادرم را برده بود؟!

به دنیا که آمدم؛
بندِ نافِ نو زاده ام به حکم ِسر رسید قراری نُه ماهه بریده شد.
و من از وقتِ تولدم و کمی قبل تر
آن وقت که رحم ِمادر را می کاویدم
داستانِ خود را دارم و شما هم...
از پله ها که پایین می آیم
نکند ناغافل دستی از تاریکی بر شانه ام بزند
و من از ترس ِافتادن چنگ بر دستِ در تاریکی برم...
آخر می دانی؟ ترس از تاریکی ندارم
از افتادن چرا!

به دنیا که آمدم؛
راستی زمانِ دنیا آمدنم را یاد داری؟
نه، نداری!
گم شده ها هم تاریخ ِمیلادِ خود را به یاد نمی آرند
یکی دارد راست می گوید... دیگری دروغ...
معلوم نیست از کجا تا کجا بوی عفن ِماندگی خواهی شنید!
دنیا هم مرا نگفت چه تعبیری است از بودنِ پاییزی ام...
آهان!
چیزی یادم آمد!
پاییزییم من! پاییزی ام...

رسیده ام به جایی که هر روز کوچه ای را از سر می گیرم
به انتها که می رسم...
بن بست است.
بن بست ها بوی کاهگل می دهند.
من هم بوی کهنگی...
به بلندی که می روم
دستم به آسمان که نمی رسد هیچ
دور هم می شوم
شاید بعدها گفتم:
قله ای را فتح کردم.
و برای مردی که نگاهم می کرد، دست تکان دادم.
شاید بعدها گفتم:
بیست وُ دو سال زندگی
و آخر، به دستِ فراموشی می رود و همین.

تو هم به من بگو:
مثل ِمن بی حساب وُ کتاب
جا پای قدم های مانده بر خیال می گذاری یا نه؟
تو هم به من بگو:
آهسته تر خواهی رفت و همه جا را خواهی جُست.
و آن وقت که ملکه ی شب از دلِ خاک سر برون آرد
دلتنگِ بیست وُ یک سالگی وُ همه ی روزها وُ لحظه هایش می شوی...
تو هم به من بگو:
اشک ریختن می دانی
راستی، من آرامم و دنیا هم
یکی دارد راست می گوید... دیگری دروغ...
چه فرقی می کند دنیا را،
اگر ملکه ی شبم گل ندهد؟!

راستی مهم است باکره باشم؟!
و وقتی از من می پرسی معصومی و پاک ؟
بگویم نیستم. و بخندی وُ بگویی نه!!
راستی بکری احساس را گفته اند یا لختی گوشت؟!
من همخوابه ی مهربانیم
یقین بدار، پرده ی دل سپردن وُ
دوست داشتن وُ
دوست داشتنم را مدتهاست دریده اند.
من همخوابه ی صداقتم
ایمان بدار، دست نخورده وُ تازه نمی یابی مرا...
کلاهِ خود را قاضی کنید
اگر کلاهی بر سرهاتان مانده!
از ترفندهاتان با خود بگویید
حال بکارتِ احساس یا لختی گوشت؟

صحبت از تازگی شد
راستی، تاریخ ِمیلادم را یادت آمد؟
باران که می بارید
دختر یا پسر بودنم که به حتم فرقی نمی کرد
دختر بودم اما!
و روز ِبیست وُ یکم
آهان!
چیزی یادم آمد!
پاییز است و آبان...