آوار

قلبم از این همه سکوت گرفت
آخر اندازه دارد بی حرفی
کمی از اشک گفتن ثمن دارد
کمی از بغض خواندن تماشایی است
دلم آخر گرفته؛
تاریک است.
به هزار و یک دلیل،
و به هیچ!

عاقبت این سرم به سنگ خورد
زشت می میرد،
از پریشانی
و فرو ریخته چهار ستونِ درون
عشق و ایمان
اعتدال و انصافم
به کدام پهلو کِز کنم آخر
که هوار نشود بر سرم این درد...